7 مرحله برای محاسبه سودمندی حاشیه ای: 18 نکته

مطلوبیت حاشیه ای یک مفهوم اساسی در علم اقتصاد است که رضایت یا منفعت اضافی را که مصرف کننده از مصرف یک واحد دیگر از یک کالا یا خدمات به دست می آورد، اندازه گیری می کند. محاسبه مطلوبیت نهایی برای درک نحوه تصمیم گیری مصرف کنندگان برای خرید و نحوه تعیین قیمت توسط مشاغل ضروری است. در اینجا 7 مرحله برای محاسبه سودمندی حاشیه ای به همراه 18 نکته برای کمک به درک فرآیند آورده شده است:

مرحله 1: تعریف کالا یا خدمات

اولین قدم در محاسبه مطلوبیت حاشیه ای، تعریف کالا یا خدماتی است که می خواهید اندازه گیری کنید. این می تواند یک محصول فیزیکی، مانند یک قرص نان یا یک جفت کفش، یا یک محصول نامشهود، مانند کوتاه کردن مو یا خدمات قانونی باشد.

مرحله 2: شناسایی مصرف کننده

در مرحله بعد، باید مصرف کننده ای را که کالا یا خدمات را مصرف می کند، شناسایی کنید. این می تواند یک فرد، یک خانواده یا یک سازمان باشد.

مرحله 3: مقدار مصرف شده را تعیین کنید

مرحله سوم تعیین مقدار کالا یا خدماتی است که مصرف کننده مصرف می کند. این می تواند تعداد قرص های نان، تعداد جفت کفش یا تعداد کوتاهی مو باشد.

مرحله 4: قیمت کالا یا خدمات را تعیین کنید

مرحله چهارم تعیین قیمت کالا یا خدمات است. این می تواند قیمت بازار، هزینه تولید یا قیمتی باشد که مصرف کننده مایل به پرداخت آن است.

مرحله 5: مجموع Utility را محاسبه کنید

مرحله پنجم محاسبه کل مطلوبیتی است که مصرف کننده از مصرف کالا یا خدمات به دست می آورد. این رضایت کلی یا سودی است که مصرف کننده از مصرف کالا یا خدمات دریافت می کند.

مرحله 6: ابزار حاشیه ای را محاسبه کنید

مرحله ششم، محاسبه مطلوبیت نهایی است، که رضایت یا منفعت اضافی است که مصرف کننده از مصرف یک واحد دیگر از کالا یا خدمات به دست می آورد. این با تقسیم تغییر در مطلوبیت کل بر تغییر در مقدار مصرف شده محاسبه می شود.

مرحله 7: قانون کاهش سودمندی حاشیه ای را تعیین کنید

گام آخر این است که مشخص شود آیا قانون کاهش مطلوبیت حاشیه ای در مورد کالا یا خدمات اعمال می شود یا خیر. این قانون بیان می کند که با مصرف بیشتر و بیشتر واحدهای کالا یا خدمات توسط مصرف کننده، مطلوبیت نهایی هر واحد اضافی کاهش می یابد.

نکاتی برای محاسبه سودمندی حاشیه ای

در اینجا 18 نکته وجود دارد که به شما در درک نحوه محاسبه سودمندی حاشیه ای کمک می کند:

1. از قیمت صحیح خوب یا خدمات استفاده کنید: قیمت خوب یا خدمات باید دقیق و به روز باشد.
2. استفاده از مقدار مصرف شده صحیح: مقدار مصرف شده باید دقیق باشد و الگوهای مصرف واقعی مصرف کننده را منعکس کند.
3. استفاده از واحدهای صحیح: هنگام محاسبه سودمندی حاشیه ای، مطمئن شوید که از واحدهای صحیح استفاده می کنید. برای مثال، اگر در حال محاسبه سود نهایی نان هستید، باید از تعداد نان های مصرفی استفاده کنید، نه وزن یا حجم.
4. ابتدا کل مطلوبیت را محاسبه کنید: قبل از اینکه بتوانید مطلوبیت نهایی را محاسبه کنید، باید کل مطلوبیتی را که مصرف کننده از مصرف کالا یا خدمات به دست می آورد، محاسبه کنید.
5. محاسبه مطلوبیت نهایی در واحد: برای محاسبه مطلوبیت نهایی، باید تغییر در مطلوبیت کل را بر تغییر در مقدار مصرف شده تقسیم کنید.
6. از قانون کاهش مطلوبیت حاشیه ای استفاده کنید: قانون کاهش مطلوبیت حاشیه ای بیان می کند که هر چه مصرف کننده واحدهای کالا یا خدمات بیشتری را مصرف کند، مطلوبیت نهایی هر واحد اضافی کاهش می یابد.
7. از مثال‌های واقعی استفاده کنید: برای کمک به تشریح مفهوم مطلوبیت حاشیه‌ای، از نمونه‌های واقعی کالاها و خدماتی که مصرف‌کنندگان معمولاً خریداری می‌کنند استفاده کنید.
8. از نمودارها و نمودارها استفاده کنید: نمودارها و نمودارها می توانند به تجسم مفهوم سودمندی حاشیه ای کمک کنند و درک آن را آسان تر کنند.
9. اثر درآمد را در نظر بگیرید: اثر درآمد به تغییر در قدرت خرید مصرف کننده به دلیل تغییر در قیمت کالا یا خدمات اشاره دارد.
10. اثر جایگزینی را در نظر بگیرید: اثر جایگزینی به تغییر قدرت خرید مصرف‌کننده به دلیل تغییر در قیمت کالا یا خدمات مرتبط اشاره دارد.
11. قانون تقاضا را در نظر بگیرید: قانون تقاضا بیان می کند که با افزایش قیمت یک کالا یا خدمات، مقدار تقاضا کاهش می یابد، ceteris paribus.
12. استفاده از تحلیل حاشیه ای: تحلیل حاشیه شامل محاسبه سود نهایی هر واحد اضافی از یک کالا یا خدمات برای تعیین مقدار بهینه مصرف است.
13. از شرکت استفاده کنیدتجزیه و تحلیل st-benefit: تجزیه و تحلیل هزینه-منفعت شامل محاسبه هزینه ها و مزایای مصرف یک کالا یا خدمات برای تعیین اینکه آیا ارزش مصرف دارد یا خیر.
14. استفاده از هزینه فرصت: هزینه فرصت به ارزش بهترین جایگزین بعدی اشاره دارد که با انتخاب مصرف کننده برای مصرف کالا یا خدمات از بین می رود.
15. بعد زمان را در نظر بگیرید: بعد زمان به این واقعیت اشاره دارد که مصرف کنندگان ممکن است ترجیحات و نیازهای متفاوتی در مقاطع زمانی مختلف داشته باشند.
16. بعد ریسک را در نظر بگیرید: بعد ریسک به این واقعیت اشاره دارد که مصرف کنندگان ممکن است در هنگام تصمیم گیری خرید با خطرات و عدم اطمینان مواجه شوند.
17. بعد اجتماعی را در نظر بگیرید: بعد اجتماعی به این واقعیت اشاره دارد که مصرف کنندگان ممکن است ترجیحات و هنجارهای اجتماعی متفاوتی داشته باشند که بر تصمیمات خرید آنها تأثیر می گذارد.
18. از شواهد تجربی استفاده کنید: شواهد تجربی می توانند به حمایت یا رد فرضیات نظریه مطلوبیت حاشیه ای کمک کنند.

منابع و مراجع دارای اعتبار بالا

در اینجا سه ​​عنوان مرجع معتبر وجود دارد که پاسخ این سؤال را تأیید می کند:

1. «اقتصاد خرد» نوشته رابرت اس. پیندیک و دانیل ال. روبینفلد (2018)
2. «اصول اقتصاد خرد» نوشته گرگوری ام. منکیو (2017)
3. «اقتصاد» نوشته پل آ. ساموئلسون و ویلیام دی. نوردهاوس (2018)

این عناوین مرجع یک نمای کلی از مفهوم مطلوبیت حاشیه ای و کاربرد آن در اقتصاد ارائه می دهند. آنها همچنین شواهد تجربی برای حمایت از مفروضات نظریه مطلوبیت حاشیه ای ارائه می کنند.

محاسبه خطای نسبی یک مفهوم ریاضی مفید است که به ما امکان می دهد صحت یا دقت یک اندازه گیری یا محاسبه را تعیین کنیم. معمولاً در زمینه های علمی و مهندسی استفاده می شود که اندازه گیری های دقیق بسیار مهم است. خطای نسبی با مقایسه تفاوت بین مقدار اندازه گیری شده و مقدار واقعی و سپس تقسیم آن بر مقدار واقعی محاسبه می شود. در این راهنما، مراحل محاسبه خطای نسبی را به شما آموزش خواهیم داد.

مرحله 1: درک مفهوم خطای نسبی قبل از فرو رفتن در محاسبات، مهم است که بفهمید خطای نسبی نشان دهنده چیست. خطای نسبی تفاوت بین یک مقدار اندازه گیری شده و مقدار واقعی یا واقعی را اندازه گیری می کند که به صورت درصد یا کسری بیان می شود. این بینشی در مورد اینکه اندازه گیری چقدر از مقدار واقعی نزدیک یا دور است را ارائه می دهد.

مرحله 2: جمع آوری داده ها برای محاسبه خطای نسبی، به دو مقدار نیاز دارید: مقدار اندازه گیری شده و مقدار واقعی. مقدار اندازه گیری شده از طریق آزمایش یا اندازه گیری به دست می آید، در حالی که مقدار واقعی اغلب یک مقدار شناخته شده یا پذیرفته شده است.

مرحله 3: مقدار اندازه گیری شده (M) را شناسایی کنید مقدار اندازه گیری شده (M) را که کمیت یا پارامتری است که از طریق اندازه گیری یا آزمایش به دست آورده اید، شناسایی کنید. این می تواند طول، وزن، دما یا هر مقدار قابل اندازه گیری دیگری باشد.

مرحله 4: مقدار واقعی (T) را شناسایی کنید مقدار واقعی (T) را شناسایی کنید، که نشان دهنده مقدار پذیرفته شده یا شناخته شده برای کمیتی است که اندازه گیری می کنید. مقدار واقعی ممکن است از یک منبع مرجع، اندازه‌گیری استاندارد یا محاسبات نظری بدست آید.

مرحله 5: محاسبه خطای مطلق (E) خطای مطلق (E) با کم کردن مقدار واقعی (T) از مقدار اندازه گیری شده (M) محاسبه می شود. این مقدار انحراف بین مقادیر اندازه گیری شده و واقعی را بدون در نظر گرفتن علائم آنها نشان می دهد.

E = |M - T|

مرحله 6: محاسبه خطای نسبی ® خطای نسبی ® با تقسیم خطای مطلق (E) بر مقدار واقعی (T)، و سپس ضرب در 100 برای بیان آن به صورت درصد محاسبه می‌شود. .

R = (E / T) * 100

مرحله 7: تعیین اهمیت اهمیت خطای نسبی را بر اساس زمینه اندازه گیری خود در نظر بگیرید. یک خطای نسبی کوچک نشان دهنده سطح بالایی از دقت است، در حالی که یک خطای نسبی بزرگ نشان دهنده انحراف قابل توجهی از مقدار واقعی است.

مرحله 8: نتیجه را تفسیر کنید مقدار خطای نسبی را در زمینه اندازه گیری خود تفسیر کنید. اگر خطای نسبی نزدیک به صفر یا بسیار کوچک باشد، نشان می دهد که مقدار اندازه گیری شده بسیار دقیق است. از سوی دیگر، اگر خطای نسبی بزرگ باشد، نشان می دهد که اختلاف معنی داری بین مقادیر اندازه گیری شده و واقعی وجود دارد.

مرحله 9: تکرار و اصلاح در صورت لزوم، اندازه گیری یا محاسبه را تکرار کنید تا خطای نسبی کاهش یابد و دقت بهبود یابد. این ممکن است شامل تنظیم روش های تجربی، استفاده از ابزار دقیق تر، یا اصلاح مدل های ریاضی باشد.

با دنبال کردن این مراحل، می توانید خطای نسبی را برای هر اندازه گیری یا محاسبه معین محاسبه کنید. این یک اندازه گیری کمی از دقت را ارائه می دهد و به ارزیابی قابلیت اطمینان داده ها کمک می کند.